Galwanizacja jest to zabieg polegający na działaniu prądu stałego na organizm. Do tego zabiegu niezbędne są podkłady z flaneli lub gazy, które zwilżone ciepłą wodą mają na celu zmniejszenie oporu skóry na ten rodzaj prądu, a także zabezpieczenie skóry przed niekorzystnymi zjawiskami elektrolitycznymi pomiędzy skórą a elektrodą. Po umocowaniu elektrod zwiększa się natężenie prądu do momentu odczucia przez pacjenta przyjemnego mrowienia („igiełek”, „delikatnej pokrzywki”). Odczucie to nie powinno być ani nieprzyjemne, ani bolesne. Po zabiegu, w miejscu przymocowania elektrod będą widoczne na skórze zaczerwienienia, co jest objawem normalnym i powinny całkowicie ustąpić do kilku godzin po zabiegu.

nerwobóle, przewlekłe nerwów oraz splotów i korzeni nerwowych, zespoły bólowe na tle zmian zwyrodnieniowych stawów,
porażenia wiotkie, zaburzenia krążenia obwodowego,
utrudniony zrost po złamaniach kości.

stany zapalne skóry, wypryski, stany gorączkowe, porażenia spastyczne, wszczepione implanty metalowe.

Diadynamik – jest to działanie prądu galwanicznego i nałożonego na ten prąd prądu impulsowego, zabieg polegający na zastosowaniu prądów małej częstotliwości, w postaci „prądów impulsowych”. W zabiegu wykorzystuje się szereg ich leczniczych właściwości: zmniejszenie napięcia mięśniowego, złagodzenie bólu, miejscowe przekrwienie tkanek, przyrost masy mięśniowej. Prądy wykorzystuje się również do wykonywania elektrostymulacji mięśni zdrowych lub nieznacznie uszkodzonych, np. niedowłady lub zaniki mięśni z nieczynności. Prądy impulsowe powodują wzrost siły i przyrost masy mięśniowej. Stosowane w przypadku skolioz i leczenia płaskostopia, oraz jako trening rozgrzewający głęboko położonych mięśni. Poprawiają metabolizm i obniżają napięcie mięśniowe.

Jonoforeza – czyli połączenie galwanizacji z wprowadzaniem leku przez skórę przy pomocy prądu. Wnikanie jonów leków odbywa się poprzez ujścia i wyprowadzenia gruczołów łojowych i potowych. Jony po wniknięciu gromadzą się na granicy pomiędzy skórą właściwą a tkanką podskórną skąd następnie lek jest rozprowadzany po całym organizmie za pomocą układu krwionośnego. Koncentracja elektronów jest największa pod elektrodą czynną. Elektrodą czynną jest anoda a elektrodą zamykającą obwód – katoda. Na podkładzie elektrody czynnej znajduje się bibułka filtracyjna, która zapewnia dobre i równomierne rozprowadzenie leku. Jest to podkład lekowy, który się przykłada w miejscu największego bólu. Nie należy mylić tych podkładów gdyż podkłady czynne powinny być stosowane tylko do jednego rodzaju jonoforezy. Na aparacie ustawia się kierunek przepływu prądu i dawkowane natężenie. Natężenie ustawia się do odczucia pacjenta – lekkie mrowienie – ale powinno przekraczać 3mA. Lek który dysocjuje na jony wpychany jest w skórę, zgodnie z zasadą odpychania dwóch ładunków jednoimiennych.

Lasery biostymulacyjne to lasery małej mocy nie przekraczającej kilkudziesięciu miliwatów. Promienie wytwarzane przez laser tego typu wykazują właściwości lecznicze, wśród których można wymienić likwidowanie stanów zapalnych, działanie przeciwbólowe, regenerujące komórki i tkanki, usprawniające przemianę materii. Działanie lecznicze i przeciwbólowe lasera biostymulacyjnego polega na wywołaniu drgań atomów w naświetlanych komórkach i tkankach. Proces przechodzenia światła laserowego przez tkanki jest procesem niezwykle skomplikowanym, a jest to wynik między innymi ich niejednorodnej budowy. Przechodząc przez poszczególne warstwy światło ulega odbiciu, rozproszeniu, transmisji, częściowej absorpcji. Stopień tych zjawisk zależy od rodzaju tkanek, długości fali promieniowania, energii i czasu oddziaływania, a także od kąta padania promieniowania na tkankę. Promieniowanie laserowe – światło optyczne – przenikając w głąb tkanki zapoczątkowuje reakcję łańcuchową, która przekazuje wszystkie zachodzące efekty zabiegu leczniczego tkankom położonym głębiej. Światło laserowe może penetrować tkankę do głębokości kilku centymetrów.

W poważnych przypadkach konsultacja z lekarzem jest niezbędna. Jest również bardzo przydatna dla sportowców, w leczeniu różnorodnych kontuzji.

reumatyzm, bóle mięśniowe, zapalenie korzonków, katar, przeziębienia, grypa, angina, zatoki, trądzik, wrzody, siniaki, rany, stłuczenia, odmrożenia, przemarznięcia,
kosmetyka lecznicza i upiększająca.

czynne procesy zapalne w obrębie stawów i tkanek miękkich, świeże blizny pooperacyjne, stany podwyższonej temperatury ciała, choroba wieńcowa serca, duże nadciśnienie,
skłonność do wylewów i żylaków.

Alergiczne schorzenia dróg oddechowych, astma, dyskopatia, miażdżyca, osteoporoza, przewlekła obturacyjna choroba płuc, przewlekłe zapalenia błony śluzowej, jamy nosowej, gardła, krtani i tchawicy, pylica płuc, rozstrzenie oskrzeli, RZS (reumatoidalne zapalenie stawów kręgosłupa), schorzenia neurologiczne, schorzenia okresu menopauzalnego, schorzenia psychosomatyczne, stany pourazowe, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa i stawów, ZZSK (zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa)

uszkodzenia i choroby skóry, schorzenia narządu ruchu, urazy tkanek miękkich, ostre i przewlekłe stany zapalne dróg oddechowych, szum w uszach

Tonoliza jest metodą elektrostymulacji dwukanałowej, która przez torowanie proprioceptywne ma za zadanie przywrócenie fizjologicznej równowagi pobudzenia włókien mięśniowych. Stosuje się ją przy dysfunkcjach Centralnego Układu Nerwowego, gdzie dochodzi do porażenia spastycznego mięśni. W tonolizie stymuluje się mięśnie porażone spastycznie krótkim impulsem trójkątnym o wysokim natężeniu. Wywołuje się w ten sposób ich silny skurcz i następujące po nim rozluźnienie. Naprzemienna praca mięśni zginaczy i prostowników wymuszona przepływem prądu prowadzi w efekcie do odtwarzania mechanizmu odruchowego i przywracania równowagi fizjologicznej porażonych mięśni. Wykorzystuje się ją w rehabilitacji chorych z porażeniami mózgowymi: po urazach i udarach mózgu, po urazach rdzenia kręgowego, po operacjach neurochirurgicznych, w stwardnieniu rozsianym oraz bocznym zanikowym, w porażeniach mózgowych u dzieci.

Interdyn (prądy interferencyjne Nemetza) to prądy podobne do diadynamicznych ale silniejsze i przyjemniejsze w odczuciu przez pacjenta. Związane jest to z tym iż te prądy łatwiej pokonują opór skóry. Działanie biologiczne interferencji zależy od częstotliwości: 0-10Hz – pobudzająco, wywołują skurcze pojedynczych mięśni, 25-50Hz-pobudzająco, aktywują układ motoryczny i zwiększają przekrwienie, 50-100Hz – polepszają ukrwienie tkanek, zmagają przemianę materii, przeciwbólowo, 0-100Hz- działanie wszystkich powyższych. W zabiegu tym stosuje się dwa obwody prądów średniej częstotliwości, dzięki czemu prądy te się wzmacniają lub osłabiają -ulegają zdudnieniu. W związku z tym stosuje się cztery elektrody, które powinny krzyżować się w miejscu zabiegowym. Należy zwrócić uwagę na krzyżowanie się obwodów w miejscu największego bólu. Natężenie prądu powinno być tak wysokie aby chory odczuwał wyraźne mrowienie. Łączny czas powinien wynosić od 15 do 20minut w zabiegach odbywających się codziennie lub co dwa dni. Po zabiegu ściągamy elektrody. Na powierzchni stawu nie powinien wystąpić żaden odczyn.

Ultradźwiękami nazywa się drgania mechaniczne o częstotliwości przekraczającej granicę słyszalności ucha ludzkiego. W lecznictwie znajdują zastosowanie ultradźwięki o częstotliwości 800, 1000 i 2400 kHz. Działanie ultradźwięków obejmuje cały organizm. Poprzez nadźwiękawianie okolic korzeni, splotów czy zwojów nerwowych można drogą odruchową uzyskać zmiany w odległych narządach i układach ustroju. Uzyskuje się również efekty wskazujące na stymulację autonomicznego układu nerwowego.

zespoły bólowe w przebiegu choroby zwyrodnienia stawów szyjnego odcinka kręgosłupa, bóle pleców i krzyża,
zespół bólowy rwy kulszowej, choroby zwyrodnieniowe stawów, zespół bolesnego barku, łokcia, ostroga kości piętowej,
nerwoból nerwu trójdzielnego, bóle poamputacyjne,
szczękościsk, owrzodzenia goleni, blizny.

nowotwory i stany po ich operacyjnym usunięciu, ciąża, czynne procesy gruźlicze, niewydolność krążenia, skazy krwotoczne, ostre procesy zapalne i stany gorączkowe, zaburzenia rytmu serca, sztuczny rozrusznik serca, zakrzepowe zapalenia żył, nie zakończony wzrost kości, stany po terapii rentgenowskiej, obecność w tkankach metalowych ciał obcych.

Elektrostymulacja mięśni to zabieg elektroleczniczy, zwany także elektrogimnastyką, mający na celu wywołanie reakcji motorycznej mięśnia lub grupy mięśni. Efekt ten może być osiągnięty dzięki dostatecznie szybkiej zmianie natężenia prądu zarówno stałego jak i zmiennego o różnej częstotliwości, szerokości oraz kształcie impulsu. Celem elektrostymulacji jest reedukacja utraconej funkcji mięśnia lub grupy mięśni, zwiększenie siły i wytrzymałości, podniesienie lub obniżenie napięcia mięśni, przez poprawę krążenia, zabezpieczenie przed atrofią, przez poprawę lokalnego krążenia i podniesienie temperatury, zmniejszenie obrzęków lub rozgrzewka, zmniejszenie spastyczności. Elektrostymulacja polega na stymulacji pracy mięśni za pomocą prądu. Impulsy aplikowane są przy użyciu elektrod punktowych oraz działających na całym obszarze elektrod- pasów. Celem zabiegu jest pobudzenie mięśni do skurczu (mięśnie kurczą się i odpoczywają w rytm płynącego z przerwami prądu). Wykonuje się elektrostymulację mięśni porażonych (z uszkodzonymi nerwami doprowadzającymi impulsy) jako substytut naturalnych pobudzeń oraz zdrowych w celu wzmocnienia ich lub poprawy krążenia obwodowego.

Zabiegi wykonywane metodą TENS prowadzi się urządzeniami generującymi prądy impulsowe o niskich częstotliwościach ( 1 – 150 Hz) i specyficznej charakterystyce, które na organizm pacjenta przenoszone są poprzez skórę za pomocą elektrod naskórnych. Dodatkowo wykorzystuje się zdolność prądu impulsowego o częstotliwości 100 – 200 Hz, do wywołania relaksacji mięśni szkieletowych. TENS stymuluje układ nerwowy, który przenosi informacje regulujące pracę organizmu. Docierają one do mózgu drogami wstępującymi. Drogami zstępującymi, mózg wysyła polecenia do wszystkich narządów, tkanek i komórek. Jeżeli wskutek urazu, ucisku, zwyrodnienia, zrostów pooperacyjnych, chorób nerwów, nerwy nie przewodzą prawidłowo bodźców, to mózg, albo nie otrzymuje bieżącej informacji o tym co dzieje się z organizmem albo też, nie może przesłać odpowiedniego polecenia. Prowadzi to do rozwoju zaburzeń w pracy efektorów, czyli mięśni, gruczołów dokrewnych, narządów wewnętrznych, tkanek. Organizm ludzki wypełniony jest roztworami soli i płynący przez tkanki prąd TENS o właściwych parametrach, energetyzuje jony, wzmaga ich ruch. Występują tu zjawiska elektroforezy i elektroosmozy. Lepsze przenikanie jonów przez błonę komórki, znacznie przyspiesza procesy regeneracji tkanek oraz usuwanie metabolitów.

Prądy impulsowe średniej częstotliwości są dziełem Rosjanina Kotza, a dotyczy to generatora prądu o średniej częstotliwości (2500Hz) zmodulowanej do częstotliwości niskiej z zaznaczonymi efektami pobudzenia ruchowego. Stymulacja wg Kotza (tzw. rosyjska) wykorzystywana jest do: odbudowy napięcia mięśniowego jako skutek urazu lub operacji, zwiększenia siły mięśniowej w sporcie i rehabilitacji, może przyczynić się do przywrócenia właściwych proporcji – rozkładu włókien mięśniowych o charakterze tonicznym, oraz poprawę ruchomości w stawach. Wynikiem zastosowania prądów pobudzających motorycznie jest precyzyjne wywołanie skurczów głębiej położonych włókien mięśniowych. Prądy Kotza działają na zależne napięciowo kanały wapnia, stymulując otwieranie kanałów i wysyłani kationów wapnia do miejsc połączenia mięśnia z synapsami nerwowymi. Obecność Ca inicjuje otwarcie kanału chemicznego acetylocholiny, która wnika do zakończeń nerwowych. Acetylocholina łączy białkiem komórki mięśniowe, wnika do środka i przyczynia się do depolaryzacji komórek mięśniowych. Rezultatem tego łańcucha reakcji jest pobudzenie i skurcz włókna mięśniowego. Jako że prądy Kotza należą do grupy prądów pobudzających o niskiej częstotliwości, zapewniają lepsze działanie wzmacniające w mięśniach, głębszą penetrację i lepszą tolerancję.

Prądy Trauberta to zabieg, w którym wykorzystuje się przerywany prąd galwaniczny o prostokątnym kształcie impulsu i stałych parametrach. Działa silnie bodźcowo, zmniejszając odczucie bólu i poprawia krążenie. Prądy te stosuje się w różnych zespołach bólowych i przy zaburzeniach krążenia obwodowego. Po przetestowaniu różnych rodzajów prądów, Trabert głównie stosował w terapii ciągły łańcuch pulsów prostokątnych o czasie trwania 2ms i przerwie 5ms, z bardzo wysokim natężeniem.
W związku z jego parametrami prąd ten zwany jest również prądem 2/5. Główna wartość terapii za pomocą prądu 2/5 jest związana z typowym ułożeniem elektrod. Dzięki tej metodzie segmentarne działanie zostało wprowadzone do elektroterapii.

choroby zwyrodnieniowe stawów, reumatoidalne zapalenia stawów, złamania kości, urazy więzadeł mięśni, ścięgien i stawów, trudno gojące się rany i oparzenia, nerwoból nerwu kulszowego, zaburzenia krążenia obwodowego.

ciąża, choroba nowotworowa, czynna gruźlica płuc, tyreotoksykoza, zaawansowane zaburzenia ukrwienia kończyn dolnych w następstwie miażdżycy czy angiopatii cukrzycowej, krwawienia z przewodu pokarmowego, ostra niewydolność wieńcowa, niestabilna dusznica bolesna, ciężkie infekcje pochodzenia wirusowego, bakteryjnego i grzybiczego.
Nie powinno się stosować magnetoterapii przy obecności implantów wspomagających pracę różnych narządów, jak również w okresie badań rentgenowskich lub leczenia promieniami jonizującymi.